krok do przodu...

Witajcie kochane blogowiczki :)

Aż wstyd, że tak długo mnie tutaj nie było. Kurki pozostawione same sobie, nikt się nimi nie zajmował...  Rozbiegły mi się po całym ekranie... Kiepska ze mnie wiejska kobieta :))))

Ale niestety tak czasem się zdarza, że albo kompletnie nie ma czasu, albo kompletnie nie ma sił... Dopadła mnie ostatnio paskudna na maksa grypa - gorączka 40 i łóżkowa bezsensowna, ale przymusowa wegetacja.

Od kilku dni jestem na nogach i zmobilizowałam małżonka do dalszych kroków w naszym powolnym urządzaniu się w domku na wsi ( a trwa to prawie cztery lata ). Ponieważ wiele rzeczy robimy sami, to tempo jest uzasadnione. Ale do rzeczy. Rok temu udało się mężowi "wyprodukować" nam dwie piękne szafy do sypialni, ale z malutkim minusikiem...  Nie miały drzwi :)  No cóż. Najważniejsze, że było gdzie ciuchy upychać i z tego się bardzo cieszyłam. Ale po takim czasie, to niechęć do mojej roznegliżowanej szafy już tak urosła, że trzeba było coś z tym zrobić. A że czasu zawsze jest mało, to wymyśliliśmy szybkie drzwi. Małżonek zrobił ramki, a ja uszyłam...  ( jak to nazwać...?  co ja uszyłam...? )... coś tam do środka, z strasznie pogniecionej ( ale to akurat lubię ) surówki.

Wygląda to trochę, jak parawan, ale bardzo ten efekt lubię. Szafy mimo, że są wielkie, nabrały lekkości i nie są jednym wielkim, drewnianym klockiem.  I jeszcze na tym zdjęciu widać moje ostatnio upolowane skarby ! Krzesełko reżyserskie ze staroci i podusia, robiona na szydełku z "lumpka".

Tak mnie natchnęło połączenie drewna z materiałem, że na szybcika zrobiłam zawieszkę z serc ze sklejki. Pobieliłam je, zostawiając na brzegach kolor drewna.

A na koniec dla was moje podwórkowe stokrotki :)

I moje podwórkowe ptaszyska :)

Pozdrawiam was cieplusieńko, majowo i słonecznie :)